Όλοι μας αγαπάμε την Πίτσα και είναι ένα από τα comfort food που μαζί με τα burger έχει μάλλον κατακλύσει τον πλανήτη. Από τη Γροιλανδία μέχρι την Χιλή και από τις Ηνωμένες πολιτείες μέχρι την Ιαπωνία η πίτσα υπάρχει παντού. Με απίστευτες διαφορές στη ζύμη και επίσης στο τι βάζουμε επάνω, ο κάθε ένας από μας μπορεί να φτιάξει τη δική του ιδιαίτερη πίτσα.
Οι περισσότεροι από εμάς νομίζουμε ότι η πίτσα πρωτοφτιάχτηκε στην Ιταλία αλλά είναι όντως έτσι; Στην ουσία δεν υπάρχει μια απάντηση για το ποια χώρα είναι η πατρίδα της πίτσας και η ιστορία της είναι μάλλον αρκετά σκοτεινή.
Ας ακολουθήσουμε όμως την ιστορία και ας δούμε που θα μας βγάλει…
Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πολλές πίτες κομμάτια ζύμης δηλαδή ψημένα πάνω σε ένα μεταλλικό ταψί που το έβαζαν πάνω στη φωτιά ή πάνω σε καυτές πέτρες ή μέσα σε αυτοσχέδιους φούρνους. Πάνω σε αυτές τις πίτες έβαζαν διάφορα τρόφιμα όπως κρέας και λαχανικά και καμιά φορά και φρούτα και τα έψηναν. Άλλες φορές το μόνο που έβαζαν ήταν λίγο ελαιόλαδο και κάποια μυρωδικά όπως θυμάρι, ρίγανη κτλ…
Η ζύμη αυτή ήταν και με προζύμι και χωρίς, ανάλογα το χρόνο και την περιοχή. Πάντως γενικά οι Έλληνες το είχαν πολύ με τις ζύμες και θεωρούνταν από τους πολύ καλούς “φουρναρέους” της αρχαιότητας.
Οι περισσότερες τέτοιες ζύμες όμως γινόντουσαν με κριθάρι και όχι με σιτάρι γιατί το κριθάρι ήταν πιο εύκολη και αποδοτική καλλιέργεια την εποχή εκείνη. Το σιτάρι και τα ψωμιά ή τα παρασκευάσματα από αυτό ήταν μόνο για τους πλούσιους της εποχής.
Μάλιστα το όνομα τους ήταν πίσσα ή πίτα και πείτε μου ότι δεν σας θυμίζει το πίτσα.. Αυτό το λέει ο Diego Zancani καθηγητής στην Οξφόρδη και όχι εγώ.. Μάλιστα οι πίτες αυτές είχαν ένα φουσκωτό χείλος στην περιφέρεια που το χρησιμοποιούσες σαν μέρος για να κρατάς το κομμάτι σου και να μην γινόσουν χάλια από τη σάλτσα. Και φυσικά όταν λέμε σάλτσα δεν εννοούμε σάλτσα ντομάτας μιας και η ντομάτα έρχεται στην Ευρώπη μερικούς αιώνες μετά.. Οι σάλτσες που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες μάλλον προς το πέστο ήταν…
Και μετά οι Έλληνες έκαναν αποικίες στην Ιταλία.. και μια από αυτές ήταν η Παρθενόπη όπου δίπλα της έγινε η Νέα Πόλη-Νεάπολη-Νάπολη… μάλλον από τους κατοίκους της Κύμης… Και η Νάπολη έγινε αυτό που λέμε η πατρίδα της Πίτσας.
Η πίτσα πήρε αυτό το όνομα γύρω στο 1000 μ.χ. όπου στα συμβόλαια ενός σπιτιού ο νοικάρης έπρεπε να πληρώνει τον ιδιοκτήτη πέρα από κάποιο χρηματικό ποσό σε φαγητά και πίτσα..
Η Νάπολη μεγάλωσε πολύ. Και υπήρχε πολύς κόσμος πολύ φτωχός ο οποίος ήθελε να φάει γρήγορα και φτηνά. Έτσι πλανόδιοι πουλούσαν πίτσες, στρογγυλά ζυμάρια δηλαδή ψημένα όπου πάνω τους είχαν χοιρινό λίπος ή λάδι και τυρί… Οπότε η πίτσα έγινε το φαγητό της πόλης και μάλιστα ολόκληρες οικογένειες ταΐζονταν με αυτές. Αλλά και πάλι η πίτσα αυτή δεν έχει σχέση με την πίτσα που ξέρουμε σήμερα..
Στη Σικελία όπου έφτασαν άποικοι από άλλες περιοχές της Ελλάδας έφτιαχναν ένα πολύ αφράτο απλωτό ψωμί που το ονόμαζαν Φοκάτσια. Μάλιστα οι πίτσες που φτιάχνουν στην Νάπολη ήταν με πολύ πιο αφράτη βάση και ήταν ορθογώνιες και όχι στρογγυλές. Αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα στην Σικελία.. Και με ένα τρόπο αυτή θα μπορούσε να ήταν και η πίτσα που θα κυριαρχούσε στον κόσμο.
Η ντομάτα έφτασε στην Νάπολη το 1760 και σιγά σιγά άρχισε να παίρνει τη θέση της στην πίτσα.. στην αρχή κομμένη σε φέτες και αργότερα σαν σάλτσα.
Η Ιταλία αποτελούνταν από αυτόνομα κρατίδια τότε και γύρω στο 1880 ενώθηκε σε ένα βασίλειο.. Το 1889 η νέα Βασίλισσα Μαργαρίτα επισκέφτηκε τη Νάπολη σε ένα από τα ταξίδια της για να γνωρίσει όλη τη χώρα. Εκεί, δοκίμασε από τα χέρια του καλύτερου πιτσαγιόλο της πόλης 3 πίτσες και επέλεξε την Πίτσα με τη ντομάτα, Μοτσαρέλα και Βασιλικό η οποία ονομάστηκε προς τιμή της Πίτσα Μαργαρίτα. Δεν είναι τυχαίο ότι η πίτσα είχε τα τρία χρώματα της νέας σημαίας της Ιταλίας (κόκκινο, άσπρο και πράσινο)…
Από εκείνη τη στιγμή η πίτσα ξεκίνησε πραγματικά το ταξίδι της αλλά και πάλι ήταν μια σπεσιαλιτέ της Ιταλίας και άντε και λίγο της Ευρώπης.. Η επανάσταση ξεκίνησε όταν η πίτσα έφτασε στην Αμερική στην αρχή του 19ου αιώνα με τη μετανάστευση χιλιάδων Ιταλών στη νέα χώρα οι οποίοι έφεραν μαζί τους και τις συνταγές τους και η πίτσα καθιερώθηκε πια σαν ένα γρήγορο και νόστιμο φαγητό. Και φυσικά ας μην ξεχνάμε και όλους τους Αμερικανούς στρατιώτες που ήταν στην Ιταλία στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και όταν ήρθαν πίσω στην Αμερική ήθελαν να φάνε την πίτσα που έτρωγαν στην Ιταλία δίνοντας ένα ακόμα σπρώξιμο στην παγκοσμιοποίηση της πίτσας.
Και φυσικά οι Ιταλοί ή μάλλον οι Ναπολιτάνοι έχουν κάνει μια υπέροχη δουλειά δημιουργώντας έναν οργανισμό προώθησης αλλά και προστασίας της πίτσας δημιουργώντας τη συνταγή όπου αναφέρεται στα πάντα, από το είδος του αλευριού, τη θερμοκρασία του νερού μέχρι και το πως θα φτιάξεις το ζυμάρι.
Αυτή ήταν μια σύντομη ιστορία της πίτσας… και θα δούμε μέχρι που θα φτάσουμε στο μέλλον… Ελπίζω να πήρατε μια γεύση και να βγάλατε τα δικά σας συμπεράσματα για το ποιος έφτιαξε την πρώτη πίτσα… Ελλάδα Ιταλία 0-0..
Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων. Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία από εμάς και τους συνεργάτες μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να κάνετε κλικ για να αρνηθείτε να συναινέσετε. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αρνηθείτε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις σας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο. Μπορείτε πάντα να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας επιστρέφοντας σε αυτόν τον ιστότοπο ή επισκεπτόμενοι την πολιτική απορρήτου μας.
